VEFADAN IRAK
Gece karanlığında yollara vurdum
İçimi, haram eden o karanlıktan
Uyanmak için karanlık zindandan
Diledim ağlayan yüreği dindireyim
Solan yüreğe bir damla vuslat değsin
Neyi arıyorsun diye sordular benden
Aslında aydınlık için yola koyulmuştum
Ama anladım ki mevsimi bahar ararım
Dediler ey yitik vuslat, ey mecnun
O ab-ı hayat gitti asırlar evvelden
O varlığım, umudum olan bahar
Taş yüreklerin gölgelerinde susar
Sanki o da ben gibi yalnızlığa tutsak
O da bilir o yürekler vefadan ırak
Yalnızlık ikimizide kelepçeler artık
0 Yorum:
Yorum Gönder