MECBUREN
Baharı beklerken kışa tutuldum
Yüreğim masum bir çocuk gibiydi
İnanmaya susadım ondan inandım
Hep sen sen diye sızlayan yüreği
Senin hayalinle avuttum,kandırdım
Zaman mahkumuya tükenmenin
Bende ne aşkın tükendi
Nede yüreğime terkettiğin hasretin
Ben yaşlandım,hasretin büyüdü
Sevdan bir an olsun küllenmedi
Sen gittiğinden beri
Ne zaman aklıma vazgeçmek ilişse
Yüreğimden bir hasret tokadı yedim
Ne zaman sessizce seni ansam
İçimde ayrılığın nezareti belirdi
Yokluğuna tutsak,varlığına men edilmişim
Anladım...
Unuttum bir bir aklına gelen herşeyi
Bir sen kaldın hafızamda, bir yokluğun
Ya sendin gördüğüm,yada ayrılığın sebebi
Yani bendeki sana dönük bir hiçlikti
Yada sensizliği soluyordum her an her dem
Öyleyse neden
Neden bu karanlıklar
Benden ne alıp veremedikleri var
Ne ister benden ayrılık, acı, gam keder
Beni seven biri yok mudur
Hani ne kadar ayrı olsamda,
Ona kavuşsam mecburen
Her yol O'un bulsa
Vuslat olsa sonu her yolun
Mecburen..!
0 Yorum:
Yorum Gönder